Ενεργειακά κουφώματα μπορούν να χαρακτηριστούν όσα είναι κατασκευασμένα από υλικά που προσφέρουν χαμηλή θερμική αγωγιμότητα από κάποια άλλα. Υλικά που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή κουφωμάτων και έχουν χαμηλή θερμική αγωγιμότητα είναι το Ξύλο, το PVC αλλά και το Αλουμίνιο με την χρήση υλικών χαμηλής θερμικής αγωγιμότητας.

Για το ξύλο αλλά και το PVC (είδος πλαστικού) δεν χρειάζεται να πούμε πολλά για την χαμηλή θερμική αγωγιμότητα γιατί μας είναι γνωστό από την καθημερινή μας εμπειρία.

Τη γίνεται όμως με το αλουμίνιο, που ως γνωστόν ως μέταλλο έχει υψηλή θερμική αγωγιμότητα. Η λύση είναι να παρεμβάλλουμε μεταξύ της εσωτερικής και της εξωτερικής επιφάνειας του μετάλλου ένα υλικό που θα έχει χαμηλή θερμική αγωγιμότητα και ισχυρές μηχανικές ιδιότητες.

Ένα υλικό που έχει αυτές τις ιδιότητες και χρησιμοποιείται εκτενώς είναι το πολυαμίδιο.

Βέβαια δεν είναι μόνο το πλαίσιο αυτό που κατατάσσει ένα κούφωμα σε υψηλή ενεργειακή κατηγορία αλλά και το είδος του υαλοπίνακα που θα χρησιμοποιηθεί. Έτσι πλέον ένα κούφωμα για να μπει στην ενεργειακή κατηγορία θα πρέπει να διαθέτει διπλό υαλοπίνακα με το ένα από τα δυο τζάμια να είναι ενεργειακό χαμηλής εκπομπής. Κουφώματα με συντελεστή θερμικής αγωγιμότητας μεγαλύτερο από 3,5 θεωρούνται συμβατικά (κοινά), κουφώματα με συντελεστή μεταξύ 2 και 3,5 θεωρούνται ενεργειακά (θερμομονωτικά) ενώ κουφώματα με συντελεστή μικρότερο από 2 θεωρούνται ενεργειακά υψηλών επιδόσεων.

Πρέπει να τονιστεί ότι όσα αναφέρονται παραπάνω έχουν σχέση με την θερμική ακτινοβολία και υπάρχει πιθανότητα ένα κούφωμα να έχει καλό συντελεστή θερμικής αγωγιμότητας (μικρή τιμή) αλλά να υπάρχουν απώλειες επειδή το κούφωμα μας θα μπάζει αέρα.